در این کتاب، ویلیام هرمان برای نخستین بار در متن رویدادهای تاریخی آلمان، اروپا و آمریکای پرتشنج ربع قرن بین ۱۹۳۰ و دهه‌ی ۱۹۵۰، چهار گفت و گوی پر بار و جدل آمیزی را که با اینشتین داشته است، برایمان وصف می‌کند. توصیف این گفتگوها با چنان دقت و وسواسی صورت می‌گیرد که خواننده عملاً خود را همان فضای تاریخی، در همان اتاق و رو در روی اینشتین احساس می‌کند. موضوع گفت و گوها به مناسبت رویدادهای تاریخی و علمی روز با تبادل نظرهایی درباره‌ی شعر و عرفان و احساس و عاطفه و کشف شهود، از یک سو، و علم و آزمایش و ماده و انرژی و گرانش و نسبیت و بعد چهارم، از سوی دیگر شروع می‌شود.
ولی دامنه‌ی کلام به تدریج گسترش می‌یابد و به مضامینی ملموس‌تر همچون جنگ، صلح، همکاری کلیسای کاتولیک و نظام هیتلری، سیاست‌های ضدسامی، جنگ‌های صلیبی، نقش هراس‌انگیز صنایع نظامی، آینده‌ی بشریت و حتی مسئله درست یا نادرست بودن مهاجرت یهودیان اروپا به فلسطین و ایجاد یک کشور یهودی کشیده می‌شود. نخستین گفت وگوی شاعر و اینشتین در آپارتمان اینشتین در برلین در سال ۱۹۳۱ و درست در زمانی صورت می‌گیرد که گروه‌های حمله نازی‌ها خیابان‌های برلین را قبضه کرده‌اند و هیتلر در آستانه کسب قدرت است. ویلیام هرمان، طبق وعده‌ی ملاقات قبلی، هنگامی که به آپارتمان اینشتین می‌رسد که مرد و زن مشکوکی مجهز به بمب دستی در برابر آپارتمان اینشتین انتظار می‌کشند و همه‌ی اهل خانه را تهدید به انفجاری بزرگ می‌کنند.
