در مقدمه این کتاب می خوانید: نقش بارز سلطان عبدالحمید دوم در مخالفت وی با اتحاد فراماسونری صهیونیسم و حزب اتحاد و ترقی نهفته است که در این دوره هر کدام به منظوری خاص قصد تجزیه امپراتوری عصمانی و خلع سلطان عبدالحمید دوم را در نظر داشتند.. جرم سلطان عبدالحمید مقاومت قابل تحسین وی در مقابل تطمیعات و تهدیدات استعمار و صهیونیسم برای واگذاری فلسطین به یهودیان بود که نهایتا منجر به عزل وی در 1909 شد. منابع تاریخی به خوبی آشکار می سازد که پس از عزل در دوره حاکمیت اتحاد و ترقی آمار مهاجرت یهودیان به فلسطین به سرعت افزایش یافت..