این کتاب ترجمه و تفسیر مزامیر داود به زبان عبری و فارسی می باشد. در این کتاب می خوانید: سعادت هر انسانی در آن است که به مشورت شریران نرود و در طریق خطاکاران نایستد و در مجلس بی ادبان ننشیند. مگر اینگه خواسته او دستورات خداوند باشد و افکار او همیشه در راه یادگرفتن فرامین توراه دور بزند
مزامیر یا زبور داوود (عبری:תהילים تِهیلِم)،یکی از بخش‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است. مزامیر به صورت شعر بی‌وزن عبری نگاشته شده‌است. قسمت هائی از مزامیر به همراه برخی از متون دیگر نمازهای سه‌گانه یهودیان را تشکیل می‌دهند. همچنین خواندن تهیلیم را به مناسبت‌های گوناگون نیز انجام می‌دهند. در این کتاب نام بسیاری از آلات موسیقی قدیدیمی مانند دف، کینور و… ذکر شده است و در بخش هائی از آن بر اهمیت موسیقی و رقص برای ستایش پرورگار تأکید شده است. سرودن این اشعار را به حضرت داوود از انبیاء و پادشاهان بنی اسرائیل نسبت می‌دهند. از ۱۵۰
مزمور فقط سی و چهارتای آن عنوان ندارند، که به آن‌ها مزامیر یتیم گفته می‌شود.
منبع: ویکی پدیا
