کتاب «نقد و حقیقت» نوشته‌ی «رولان بارت» و ترجمه‌ی «شیرین دخت دقیقیان»(ایرانی-یهودی) است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است:
«بارت نقد و حقیقت را در سال 1966 در بحبوحه‌ی مباحثه‌های قلمی دو جناح نقد نو و نقد قدیمی فرانسه، در پاسخ به محافل کهنه‌اندیش ادبی و دانشگاهی نوشت، و در آن از نقد نو که آن را نقد تائویلی می‌نامد در مقابل نقد کهنه و به قول او نقد فرهنگستانی دفاع کرد. نقد و حقیقت در مجموعه‌ی آثار بارت جای ویژه‌ای دارد و در آن او از ساختگرایی به پساساختگرایی و هرمنوتیک نزدیک می‌شود. از آزادی نقد در بازنگری آثار کلاسیک با برداشتی نو دفاع می‌کند و اثر را دارای معناهایی چندگانه می‌داند که سبب می‌شود ناقدان بتوانند در زمان‌های گوناگون از زاویه‌های مختلف درباره‌ی آن سخن بگویند.» در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «هیچکس تاکنون شک نکرده و نخواهد کرد که سخن اثر ادبی معنایی لفظی دارد که در صورت نیاز، فقه اللغة در اختیارمان می‌گذارد؛ مسأله بر سر آن است که آیا کسی حق دارد در این سخن ادبی معناهای دیگری که در تضاد با آن نیستند بخواند؟ پاسخ به این پرسش کار فرهنگ واژه‌ها نیست؛ بلکه وظیفه‌ی یک نتیجه‌گیری کلی درباره‌ی طبیعت نمادین زبان است.»
